Wycieczki przedmiotowe z języka polskiego nie tylko poszerzają wiedzę licealistów na temat architektury, sztuki, fotografii, literatury, historii… To wyjazdy, podczas których prawdziwie można spotkać Drugiego Człowieka- (podziwiając talenty różnych artystów, zastanawiając się nad motywami postępowania bohaterów obejrzanych sztuk, rozmyślając nad możliwościami ludzkiego rozumu, snując refleksje o Istocie Rzeczy…), ale również, paradoksalnie, można odbyć podróż w głąb własnego Ja. Żyjąc w ciągłym zabieganiu, balansując stale na granicy światów realnego i wirtualnego, coraz częściej tracimy z oczu samych siebie. Dlatego wszelkie chwile, w których możemy się wyciszyć, skupić, pomyśleć – stają się tak cenne…
„Ambitną wycieczkę zaplanowałyście panie tym młodym ludziom”- usłyszały z ust przewodnika oprowadzającego turystów po Krakowie organizatorki ostatniego wyjazdu klas 1f i 1h – nasze panie polonistki: dr Katarzyna Przebinda-Niemczyk i mgr Iwona Kaczmarek (a także wychowawczyni 1h pani mgr Małgorzata Lechowicz-Klaczak). Słowa te wypowiedział on z uznaniem i lekkim niedowierzaniem, że młodzi ludzie temu intelektualnemu wyzwaniu podołają. Bo oprócz zwiedzania krakowskiego Kazimierza, poznawania historii i kultury Żydów polskich, nasi licealiści przyjechali we czwartek 14.03 br. do stolicy Małopolski, żeby w Teatrze Juliusza Słowackiego obejrzeć sztukę „Kariera Artura Ui”- opowiadającą o dojściu do władzy tytułowego bohatera -prostaka, postępującego zgodnie z zasadą: „cel uświęca środki”, gromadzącego wokół siebie młodych „Dziarskich Chłopców” i ich rękami pozbywającego się każdego, kto mu stanął na drodze. Spektakl, gęsty od symboli, dający możliwość różnorodnych odczytań, przynosił jednak bardzo wyraźne przesłanie: „Płodne wciąż łono, co wydało zwierza.” O tym, że „bakcyl dżumy nigdy nie umiera”, młodzież rozmawiała już kilka tygodni temu na lekcjach przy okazji poznawania powieści Alberta Camusa. Dramat B.Brechta obejrzany w czwartkowy wieczór pozwolił te rozważania o istocie zła pogłębić. A patrząc na odbiór tej trudnej sztuki przez licealistów, słuchając ich dojrzałych refleksji i śledząc ich próby interpretowania poszczególnych scen i symboli, aż chce się organizować kolejną wycieczkę przedmiotową z języka polskiego.
