Ma lat 38? A może kilkanaście…? Mówią do niego Władzio, Kazio, Stasio, Piotr …. ? A może Jasiek, Dominik, Kuba, Olek…? Jest nieposłusznym synem, prezesem dużej firmy, byłym działaczem partyjnym, nieszczęśliwym kochankiem, dawnym partyzantem… ? A może uczniem, kolegą, chłopakiem, znajomym…? W przeszłości walczył i zabijał (II wojna światowa), klaskał (popierając wysokich dygnitarzy partyjnych), kochał i porzucał kolejne kobiety… A dziś – leży w łóżku, śpi, rozmyśla, nawet czasami wypowie jakieś słowo buntu, świadczące o tym, że jeszcze żyje… Przez jego pokój przewijają się kolejne osoby – znane i nieznane, prawdziwe i wyśnione, przypominające mu, kim był, kim jest, kim staje się powoli… Każde spotkanie to kolejna próba odpowiedzi na pytanie o własną utraconą tożsamość, próba pozbierania kolejnych kart (fiszek) z życia- kartoteki, która się rozsypała i której nie da się już poskładać…
BOHATER. Człowiek Każdy. Everyman lub Jederman. Wykreował go Tadeusz Różewicz w jednym z najważniejszych polskich dramatów pt. „Kartoteka”, napisanym pod koniec lat 50. XX w. W piątek 17 maja br. na scenie Miejskiego Domu Kultury w rolę Różewiczowskiego Bohatera wcielili się Aleksander Rupik (Bohater 1) i Jan Gałosz (Bohater 2). Nietypową adaptację dramatu Różewicza – bo wzbogaconą o multimedia, o fragmenty wierszy oraz współczesne piosenki zespołów Kult, Lao Che czy Myslovitz zaprezentowała andrychowskiej publiczności nasza grupa teatralna „C’est la vie”. Godzinny spektakl pokazujący chaos panujący w życiu (i pokoju) Bohatera wymagał od odbiorców skupienia a także wysiłku intelektualnego (żeby odczytać wszystkie pojawiające się aluzje: czy te do sytuacji politycznej ostatnich kilkudziesięciu lat, czy te literackie i kulturowe). Obserwując jednak widownię, jej reakcje w trakcie przedstawienia oraz długą owację po opadnięciu kurtyny, można wysnuć wniosek, że po raz kolejny udało się naszym młodym aktorom trafić w najczulsze punkty oglądających- poruszyć ich wyobraźnię, zagrać na strunach wrażliwości, sięgnąć w głąb duszy… A co najważniejsze, swoim spektaklem potwierdzili, że nie boją się mówić o rzeczach ważnych, trudnych i bolesnych…Pytać, dlaczego „mój dom murem podzielony”, dlaczego „choć czasy są niby duże, ludzie trochę mali”, dlaczego jesteśmy dla siebie nieustannie „kochanymi ludożercami”…. Pokazywać, jak skutecznie dzielą nas stereotypy, jak chętnie żyjemy życiem innych, próbując zagłuszyć pustkę w naszym sercu… Spektakl ten każe odbiorcom stanąć przed bolesną prawdą: każdy z nas może być lub jest tym BOHATEREM. Codziennie gramy w naszej własnej sztuce-życiu, którą piszemy już lat: 17…, 20…, 35…,40…itd..Co zapisujemy na jej kolejnych kartach? That is the question!
Wielkie gratulacje dla pani mgr Iwony Kaczmarek: za przygotowanie scenariusza, za reżyserię wykorzystującą oryginalne rozwiązania sceniczne, za dobór aktorów i stworzenie z nich zespołu młodych ludzi: wrażliwych, rozumiejących sens granych przez siebie ról, kochających teatr i dobrze czujących się we własnym gronie!!!
Ogromne gratulacje dla:Aleksandra Rupika, Jana Gołosza, Michała Talara, Gabrieli Toki, Jakuba Nowaka, Philipa Madei, Seweryna Kobieli, Katarzyny Kudłacik, Dominika Saferny, Miłosza Potocznego, Pauliny Smolec, Marty Gracy, Natalii Gajczak, Kamili Krzysztoń, Katarzyny Mieszczak, Bartłomieja Leśniaka, Piotra Ryczki!!!
I serdecznie podziękowania dla pani Marianny Żmii-Dyrektor CKiW w Andrychowie, dla pani Marii Kubicy-Kierownik MDK oraz dla pracowników MDK w Andrychowie za pomoc w organizacji Andrychowskiej Sceny Młodych, a także dla pana Marka Bakalarskiego – autora podkładu piosenki „Wojenka”. Dziękujemy również panu Zbigniewowi Grabowskiemu oraz Alicji Grabowskiej za zdjęcia i nagranie spektaklu.
Pragniemy również wyrazić wdzięczność panu Jarosławowi Skupieniowi za przepiękną recenzję i fotorelację pt. „Archetypy dużych dzieci” umieszczoną na stronie http://www.kultura.andrychow.eu/relacje-z-imprez/foto2019/mdk2019/1774-archetypy-duzych-dzieci
